به نام خدای مسجدالحرام
به نام خدایی که سرمو گذاشتم روی سنگ کعبه اش
دلم فروریخت.....
خانم ۶۰ساله ای که نمیتونه هیچی بخوره و هرغذایی رو باید پرهیز کنه تا درد اذیتش نکنه....
خانم ۵۰ساله ای که سرطان سینه میگیره و استرس ورادیوتراپی ۳۰سال پیرترش میکنه.....
خانم ۲۴ساله که بااولین تست پاپ اسمیر hpvش مثبت میشه و ازهمه جا رانده شده
پسر سی ساله ای که همه چی داره ولی از نظر ذهنی زندگیش ناپایداره.....
خانم ۸۰ساله ای که عمری امریکا زندگی کرده و دم پیری اومدن ایران و بچه ندارند و پرحرف و رواعصابه.....
پیرمردی که ازاسانسور میترسه...
افغانی که نمیدونست تزریقات عضلاتی چیه و باید در باسن سوزن زده بشه....
همه اش یه بخش کوچکی از دوروز مریض دیدنه......
ولی میدونی چی اذیتم میکنه؟؟؟؟
اینکه خیلی زود همه چیز دیرمیشه.....
واینکه گاهی واقعیت نهانه.....
وقتی نخای اینده ای بسازی مهم نیست کجازندگی کنی پس نمیپرسی دور منظورت کجازندگی کردنه؟
زندگی نیم ساعت نیست.....۴۰دقیقه نیست....
زندگی رو لیخندهاش میسازن
واشک هاش
زندگی تپه و کوه نیست راه پله نیست
زندگی ریل قطارنیست.....
زندگی لحظه هاست....لحظه هایی شکستن و جوش خوردن
ادمها نشانه هارو میبینن ولی انطرفتر میگویند:به به عجب قهوه ای خوردیم.....
ادمها میترسن از واقعیت از صداقت از ترسهاشون
ادمها خواسته هاشون و خستگی هاشون رو در قالب شوخی و کاش میگن....
زندگی پل نیست بشه گذر کرد و رفت
دریا هم نیست
اقیانوس مواج و خشمگین و تاریک و پرعمقه.....پراز اسرار کشف نشده ...پرازبی انتهایی ....
پراز خطرات ......
شنا را باید اموخت ....
زیراب زنده ماندن را.....
قایق رانی را.....
مسیریابی را.....
موج های اقیانوس متلاطم تراند...........موچ های دریا مهربونترند....
ذات اقیانوس دریا نمیشه....ذات دریا اقیانوس
باانشالله نمیشه تغییر داد....
دریاچه همیشه دریاچه هست هیچ وقت دریا نمیشود.....
قشنگترازاینا مرداب پر از نیلوفرابیه و خطرناکتراز همه اشونه....
هرچی تصورت زیباترباشه...امادگیت کمتره
احتمال مرگ بیشتره.....
هیچ چیزی دیگه ازاین پس زیبانیست.......